Kwas buraczany

Buraki goszczą w mojej kuchni od dawna, jednak za sprawą kwasu buraczanego zadomowiły się na dobre. Niemal od 3 miesięcy mój zacny małżonek produkuje to „cudo” i wszystko wskazuje na to, że będzie nadal kulinarnym alchemikiem.

Wszystko za sprawą cioci, która będąc na pobycie w jakimś ośrodku (nieważne jakim) stosowała dietę warzywno-owocową, kwas buraczany był tam podawany każdego dnia. Ciocia wróciła zachwycona, kwas buraczany stał się elementem jej codziennej diety a zdrowie powróciło.

No więc skusiła nas uzdrawiająca wizja, zwłaszcza, że burak jest cenną rośliną leczniczą.

O właściwościach zdrowotnych samych buraków pisałam w poście TUTAJ.

       Kwas buraczany zawiera więcej witaminy C niż surowy burak, proces fermentacji wpływa na zwiększoną ilość kwasu askorbinowego. W zakwasie znajdują się także bakterie kwasu mlekowego, tak korzystne dla jelit. Wszystkie barwniki antocyjanowe są również kwasie, dodatkowo dochodzą dobroczynne właściwości czosnku - więc samo zdrowie.

      Kwas buraczany oprócz działania na układ krwionośny, wspiera pracę nerek i wątroby. Dłuższe picie działa korzystnie przy nadciśnieniu, przeciwdziała anemii, poprawia system odpornościowy.

       Ostatnio mąż zrobił badania krwi i zauważyliśmy znaczącą poprawę parametrów krwi, cholesterol pięknie się obniżył, próby wątrobowe wypadły idealnie. Nie wiem, czy to tylko za sprawą kwasu, ale mieliśmy do porównania wyniki krwi z lutego i różnica była. Druga zmiana jaką zauważyliśmy to mniejsza podatność na przeziębienia i zdecydowanie mniejsze zaflegmienie organizmu. Przed piciem kwasu mąż wiecznie smarkał i kaszlał - teraz jest zupełnie inaczej.

Jak zrobić kwas buraczany ?

Przepis na zakwas jest bardzo prosty. Inspirację czerpać można z wielu źródeł, ze starej polskiej kuchni lub po prostu od starszego pokolenia. My szukaliśmy takiego przepisu, w którym nie używa się skórki z chleba, która często pleśnieje. Dodanie skórki przyspiesza powstawanie kwasu, jednak trzeba pamiętać, że chleb ma być razowy i na prawdziwym zakwasie - a dziś trudno o taki tradycyjny, nieoszukany wypiek. My wolimy poczekać nieco dłużej.

Pierwsza próba zrobienia kwasu nie była powalająca ale następne były coraz lepsze.

Do podstawowego przepisu używa się:

buraki- ok 2 kilogramy (wybieramy twarde, małe)

czosnek (kilka ząbków, kroimy w plastry ale niekoniecznie)

woda (przegotowana) ok 2 litry

sól kamienna (my dodajemy niewielką ilość ok 2 łyżeczki)
cukier (1- 2  łyżeczki)

ziele angielskie

potrzebne jest także szklane lub kamienne naczynie (my w tym celu zakupiliśmy duży pękaty słój)

Stosunek przypraw w kwasie jest raczej kwestią indywidualną, ważne by smakowało, niektórzy dodają inne przyprawy np. majeranek, pieprz, liść laurowy – wszystko kwestia smaku.

Wykonanie:

Buraki pokroić w plastry, zalać przestudzoną wodą, dodać przyprawy i czosnek. Słoik, naczynie przykryć czystą gazą. Pierwszy zakwas robił nam się ok 6 dni, późniejsze (produkcja ruszyła ;) ) szybciej, gdyż dodawaliśmy nieco gotowego zakwasu ( z poprzedniej porcji).

Podczas kiszenia trzeba obserwować czy na powierzchni nie pojawia się pleśń - wówczas trzeba wszystko wylać i zacząć od nowa, nam zdarzyło się to tylko raz. Natomiast piana na powierzchni jest naturalnym procesem, trzeba ją zbierać, zazwyczaj powstaje pod koniec kiszenia.

Gotowy kwas ma wyrazisty smak, piękny kolor (nie mętny), po przecedzeniu przelewa się go do szklanych butelek i trzyma w lodówce.
Z pewnością ma znaczenie to, jakich buraków będziemy używać do zakwasu, są różne odmiany, różniące się nutką smakową. Trzeba próbować i szukać tych dla nas najsmaczniejszych.

Wypijamy filiżankę dziennie na czczo. Pycha... Nie trzeba chyba dodawać, że taki naturalny domowy zakwas to podstawa do przygotowania idealnego wigilijnego barszczyku... a Święta tuż tuż!