poniedziałek, 21 września 2015

Kiedy widzę słodycze to kwiczę- czym zastąpić cukier?

   
O tym, że cukier szkodzi wie chyba każdy, ale mało kto przyzna się do tego, że popadł w małe uzależnienie i słodkie "co nie co" na stale gości w jego domu. No cóż, przyznam, że ja też lubię czasem przekąsić coś słodkiego ale bronię się rękami i nogami przed używaniem cukru, co więcej, u mnie słodkie nie oznacza z dodatkiem cukru przemysłowego, bo cukier można zastąpić czymś zdrowszym.

       Żeby rozgromić "wroga" trzeba go nieco poznać- więc w skrócie o tym, co zawdzięczamy białym, słodkim kryształkom. Cukier przyczynia się nie tylko do rozwoju takich chorób jak cukrzyca czy inne choroby metaboliczne, jest odpowiedzialny za rozwijającą się falę otyłości. Co więcej, cukier uzależnia (jest neurotoksyną)! zbadano reakcje mózgu po spożyciu cukru i zaobserwowano, że cukier uzależnia silniej niż kokaina. O tym nie zawsze się mówi, bo wiadomo, biznes spożywczy kręci się między innymi na cukrze!

  Cukier dosłownie usypia naszą odporność, bezpośrednio po jego spożyciu, białe ciałka mają ograniczoną aktywność immunologiczną. Dodatkowo zakwasza organizm, który musi wyrównywać równowagę, zubożając nas przy okazji o niektóre minerały ( te które są alkalizujące). Cukier staje się pożywką dla grzybów (candidia), fermentuje w jelitach, sprzyja nowotworom.
To oczywiście nie wszystko, cukier podnosi poziom trójglicerydów, sprzyja występowaniu ataku kamicy żółciowej.

       O dziwo, doszukałam się "pozytywnego" działania cukru, niewielkie jego dawki są pomocne w stanach stresowych i jest substancją pokarmową tłumiącą niepokój i działającą przeciwdepresyjnie (zupełnie jak narkotyk- zastanówmy się nad tym faktem). Dla mnie to dziwactwo, bo w ten sposób można pomyśleć, że słodycze są najlepsze na chandrę i codzienne stresy. Prawda jest taka, że to działanie przypisuje się węglowodanom jako takim, a węglowodany to nie tylko sacharoza (cukier), to także naturalnie występujące cukry takie jak glukoza czy fruktoza a także węglowodany złożone. Stresy można więc zajadać pokarmami bogatymi w węglowodany złożone- produkty pełnoziarniste, strączkowe bądź suszonymi owocami, które choć zawierają cukry proste, są zdecydowanie lepsze od słodkości na poprawę nastroju.

Łasuchy mają jednak problem, bo czym tu słodzić skoro cukier to świństwo. Najlepiej nie słodzić ale łatwo się mówi. Gorąco polecam stopniowy (tak, stopniowy) odwyk od cukru a dla tych, którzy nie wyobrażają sobie okresu przejściowego bez słodkości, mały przegląd zdrowszych, słodkich zamienników cukru - z pominięciem słodzików bo są równie niezdrowe. Oto lista : (kolejność przypadkowa).

ksylitol- pozyskiwany głównie z drzewa brzozy ale także z kukurydzy (czytajmy etykiety!!) ma niski indeks glikemiczny i mniej kalorii od sacharozy, działa przeciwpróchniczo, zwiększa przyswajanie wapnia, odporny na temperaturę ale nie nadaje się do galaretek (nie tężeją). Zdecydowanie nie można go nadużywać, może wówczas wywoływać biegunkę- gdyż łatwo wiąże wodę w jelitach. Proces produkcji, pozyskania ksylitolu jest dla mnie niezbyt "naturalny" i kojarzy się z mega chemicznym laboratorium- sama ksylitolu nie używam. Ksylitol kukurydziany jest tańszy, produkowany metodą mikrobiologiczną. Bardzo ciekawe rzeczy o ksylitolu można poczytać tutaj- polecam!

erytrytol- znacznie mniej kaloryczny od ksylitolu (oba należą do tej samej grupy tzw. polioli) i też mniej znany a za to zdrowszy. Ma mniej słodki smak od cukru ale w przeciwieństwie do ksylitolu nie wywołuje efektu przeczyszczającego. Również nie wpływa na rozwój próchnicy, dodatkowo nie powoduje skoków insuliny. Proces produkcji erytrytolu w porównaniu do ksylitolu jest bardziej "normalny", polega głównie na fermentowaniu glukozy przez drożdżaki.

stewia- nie mam tu na myśli tabletek ze stewii, które są mocno przetworzone i bez walorów zdrowotnych, tylko naturalnie zmielone na proszek listki tej rośliny. Słodki smak- z dość charakterystycznym posmakiem, mi osobiście nie odpowiada, choć to być może kwestia przyzwyczajenia. Stewia jest dużo, dużo słodsza od cukru, ma ponoć działanie przeciwgrzybicze i bakteriobójcze, bogata w minerały, witaminy i antyoksydanty.

melasa - produkt uboczny powstały przy produkcji cukru kryształowego, zawiera minerały i jest słodkim gęstym syropem, można użyć do ciast, deserów i nie tylko. Melasa może być zarówno trzcinowa, buraczana ale także karobowa (mączka chleba świętojańskiego). W zależności od tego, z czego pochodzi zawiera składniki mineralne (m.in. żelazo), aminokwasy, witaminy.

lukrecja- nośnikiem słodkiego smaku jest zawarty w korzeniu lukrecji kwas glicyryzynowy, ma lekko anyżkowy posmak. Uzyskany z niego czarny syrop jest bogaty w wtórne substancje roślinne, ma działanie przeciwzapalne, wzmacniające.
Lukrecja nie jest zalecana osobom z wysokim ciśnieniem (podnosi jest) ani kobietom w ciąży czy osobom cierpiącym na niewydolność nerek.

miód- jako naturalna słodycz używany od lat, jest co prawda kaloryczny ale ma działanie prozdrowotne, zawiera nie tylko minerały ale także enzymy, kwasy organiczne. Słodkość zależy od tego z czego miód jest zrobiony, najsłodszy jest rzepakowy.

daktyle- namoczone a następnie zmiksowane daktyle doskonale nadają się do ciasta czy deserów, są oczywiście kaloryczne ale niosą ze sobą dodatkowe składniki- minerały, witaminy, błonnik, karoteny, białko czy tłuszcze.

syrop klonowy- popularny nie tylko w Kanadzie ale i w Stanach Zjednoczonych, pozyskiwany z odpowiednich odmian klonu, bazuje na odparowanym soku klonowego, bogaty w witaminy i mikroelementy, polifenole, jest mniej kaloryczny. Zawiera związki przeciwzapalne i przeciwnowotworowe.

Inne: słód ryżowy (zawiera węglowodany złożone) wzmacnia żołądek; syrop z agawy- zawiera naturalny probiotyk inulinę, ma niski indeks glikemiczny, jednak jego masowa produkcja ( i sposób) pozostawia wiele do życzenia i jest daleki od tradycyjnie produkowanego syropu, wiele lat temu- radzę omijać.

Najzdrowiej jest odstawić cukier, po kilku- kilkunastu dniach poczujemy po prostu wolność, oddalając od siebie wiele zagrożeń. Pozostaje mi powiedzieć : zdrowego miłego życia!
Jeśli zainteresował Cię ten post, dołącz do mojego newslettera:
Email
Imię
Zgadzam się z polityką prywatności

sobota, 19 września 2015

Pyszne blendowanie czyli moda na smoothie

       
       Blender jest podstawowym urządzeniem w mojej kuchni. Dostałam go z okazji urodzin starszego dziecka i używam niemal codziennie. Służy nam do robienia zup kremów a ostatnio do smoothie, które stały się naszym zdrowotnym hitem.

Czym jest smoothie?

Najprościej mówiąc to owocowo-warzywna pulpa w wersji do picia ;) wiem, nie brzmi to zachęcająco, spróbuję jeszcze raz. Smoothie to niezwykła okazja do dostarczenia sobie pakietu witamin i mikroelementów, substancji bioaktywnych o cudownych właściwościach prozdrowotnych w pakiecie z finezją smaku :) To czasem jedyny sposób na przemycenie porcji zdrowia niejadkom (czyt. moim dzieciom) a także pierwszy krok do zakochania się w zdrowym odżywianiu.

Można ująć to w czterech słowach : szybko, prosto, smacznie i zdrowo.

   Przygotowanie zdrowotnego koktajlu jest nieskomplikowane, mało czasochłonne i pozwala na dowolną interpretację ulubionego smaku. Zmiksowane na gładko owoce i warzywa, połączone z dowolnymi dodatkami mogą stać się sycącym posiłkiem lub napojem, wszystko zależy od preferencji. I tu właśnie jest ogromna zaleta- robimy to co lubimy, szukając przy okazji ciekawych połączeń smakowych.
         
W lecie podstawą naszego smoothie były owoce jagodowe, teraz przestawiamy się na sezon jarmużowy, więc kombinujemy z odpowiednimi dodatkami, które sprawią, że smak jarmużu będzie podkręcony w słodką stronę- wszystko po to, by dzieci chętniej próbowały tych pyszności. Nasza wersja podstawowa to jarmuż, banan, sok pomarańczowy lub ananasowy, woda źródlana.

 Dodatki zależą od tego na co mamy ochotę, co akurat jest dostępne. Dorzucamy więc np. liście mięty, melisy, pokrzywy, seler naciowy, śliwki, gruszki, morele, borówki, jagody, maliny itp. Dowolnie mieszamy smaki i bawimy się kolorami. Oczywiście można użyć owoców mrożonych.

Niektórzy robią smoothie na bazie mleka (roślinnego lub krowiego) inni preferują wersje z dodatkiem wody lub soku. My należymy do tej drugiej grupy, tym bardziej, że nie bazujemy na samych owocach więc mleko nie pasuje np. do zielonych liściastych warzyw. Obowiązkowo dodajemy odrobinkę tłuszczu (np. oleju z pestek dyni, oliwy, olej lniany itp.) w wiadomym celu- by rozpuściły się witaminki (A, D, E, K). Pycha...
A wy pijecie takie zdrowe koktajle? Macie ulubione połączenia?

Pyszne przepisy możecie znaleźć w książkach :

KSIĄŻKI Z PRZEPISAMI NA ZIELONE KOKTAILE
Jeśli zainteresował Cię ten post, dołącz do mojego newslettera:
Email
Imię
Zgadzam się z polityką prywatności

czwartek, 10 września 2015

Dlaczego kocham zupę pomidorową ?

         
        Cudowny antyutleniacz dostępny na wyciągnięcie dłoni, silniejszy od beta-karotenu. Wydaje się być nieocenionym czynnikiem ochronnym, tym bardziej, że dostępnym o każdej porze roku i praktycznie wszędzie.  Mowa o likopenie, który znajdziemy  w dużych ilościach w pomidorach.

       Likopen jest czerwonym barwnikiem (nie występuje w każdym czerwonym warzywie czy owocu, żeby było jasne) o silnych właściwościach przeciwutleniających).

     Badania wykazują, że niski poziom likopenu we krwi, predysponuje do zwiększonego ryzyka zachorowania na różnego typu nowotwory np. raka trzustki, szyjki macicy, raka prostaty czy pęcherza moczowego.

        Pomidory dostępne są przez cały rok, w przeróżnej postaci, przeciery wszelakie powinny więc na stałe zadomowić się w naszej kuchni. Ważne jest to, że właśnie likopen w przetworzonych pomidorach jest o wiele bardziej przyswajalny, nie ma więc obawy przed tym, że utracimy jego zdrowotną moc, poprzez potraktowanie go temperaturą. Co więcej, w sosie pomidorowym, przecierze, koncentracie czy ketchupie jest więcej likopenu niż w samych pomidorach. Dlatego też kocham zupę pomidorową. Najbardziej lubię pomidorówkę z kaszą jaglaną, ale nie pogardzę klasyczną wersją.

      Likopen znajdziemy też w arbuzie, nawet więcej niż w pomidorach, ale arbuz jest dostępny sezonowo, więc nie jest źródłem likopenu na cały rok. Sporo likopenu zawierają tez egzotyczne owoce takie jak papaja czy gruszla (guava) oraz czerwone grejpfruty i czerwone pomarańcze. Jego pokaźne ilości znajdują się w naszych kochanych rodzimych owocach dzikiej róży, warto więc pokochać "różane" przetwory. Z innych produktów bogatych w likopen, także inne cenne karotenoidy można wymienić olej z rokitnika,
Jeśli zainteresował Cię ten post, dołącz do mojego newslettera:
Email
Imię
Zgadzam się z polityką prywatności

piątek, 4 września 2015

Zdrowie do przeglądu

        
Czas leci nieubłaganie i właśnie się zorientowałam, że muszę oddać samochód do przeglądu. W związku z tym, nasunęła mi się taka refleksja, że czasami przydałoby się takie podejście w stosunku do nas samych- po prostu warto przyjrzeć się sobie, temu co ma wpływ na jakość naszego życia a co może przekładać się na nasze zdrowie.

Myślę , że warto podejść do tego kompleksowo. Zazwyczaj przystępujemy do "działania" gdy konkretnie nam coś dolega lub gdy zmuszają nas do tego czynniki zewnętrzne, na przykład badania okresowe w pracy.
       
 Nie jestem zwolenniczką biegania do lekarza bez przyczyny, jednak pracując na co dzień z ludźmi chorymi, mam nieco inne spojrzenie na szeroko pojętą profilaktykę. Nie chodzi tu tylko o standardowe badania zalecane w takim czy innym wieku, czuję lekki niedosyt, bo jestem przekonana , że ten "przegląd" mógłby wyglądać nieco inaczej. Dlaczego? Bo wierzę głęboko, że kiedyś nadejdzie taki dzień, kiedy obowiązkowo zostaną wprowadzone konsultacje dietetyczne, dla ludzi w każdym wieku, ze szczególnym uwzględnieniem różnych grup zawodowych.

        Siedzący tryb życia, naszpikowany czynnikami stresowymi, jedzenie w pośpiechu, brak odpowiedniej reakcji na niedomagania organizmu to dziś standardowy obrazek, który nieco może się przekształca, dzięki modzie na zdrowie. Zwraca się też uwagę na potrzebę odpowiedniej ilości ruchu, jak grzybów po deszczu przybywa biegaczy i na szczęście coraz częściej pojawiają się ludzie zainteresowani zdrowym odżywianiem. Byłoby cudownie gdyby dzieciaki w szkołach czy już w przedszkolu miały "przymusową profilaktykę" związaną z przybliżeniem bioaktywnych składników diety. Sama zauważyłam, że dzieci są zainteresowane opowiadaniem o tym " dlaczego to jest takie zdrowe" albo "na co wpływa to czy tamto". Wystarczy tylko odpowiednio podać taką wiedzę, by była użyteczna i interesująca.

        Wracając do badań profilaktycznych, warto z troską podejść do siebie i sprawdzić czy wszystko jest w porządku- jednak nie opierać się na suchych faktach, parametrach i liczbach. Potrzeba umiejętnego spojrzenia na wyniki badań poprzez pryzmat naszego talerza. Z pewnością nie jest to łatwe, zwłaszcza, ze brakuje specjalistów w tej dziedzinie lub po prostu dociekliwych lekarzy, którzy są zwolennikami zbawiennego wpływu naturalnego, zdrowego odżywiania na nasze zdrowie. Kompleksowa analiza tego, co wkładamy do ust powinna być częścią każdej wizyty lekarskiej.

Oczywiście najlepsze jest podejście kompleksowe do tematu profilaktyki. Oznacza to, że wszelkie badania połączone są z konsultacją lekarzy specjalistów. Ważne by były one odpowiedzią na indywidualne potrzeby, przecież nie można podchodzić w ten sam sposób do kobiety i mężczyzny, do dziecka czy seniora. Co więcej, inaczej spojrzymy na kogoś, kto ma uwarunkowania do pewnych schorzeń, jest w grupie ryzyka czy od dłuższego czasu wymaga specjalistycznej opieki ze względu na trwającą chorobę.
Większe placówki medyczne oferują pakiety tematyczne, jest to wygodna dla tych, którzy chcą po prostu zrobić sobie zdrowotny "przegląd", bez konieczności gonienia i stania w kolejkach do lekarza pierwszego kontaktu. Jest to też fajny pomysł na prezent dla kogoś bliskiego. Dbajmy o siebie, bo zdrowie mamy tylko jedno.


Jeśli zainteresował Cię ten post, dołącz do mojego newslettera:
Email
Imię
Zgadzam się z polityką prywatności

czwartek, 3 września 2015

Trigonella czyli kozieradka

       Dla niewtajemniczonych nazwa Trigonella brzmi dość egzotycznie, mnie kojarzy się z włoskim daniem albo nazwą romantycznej miejscowości gdzieś daleko stąd. Trigonella to łacińska nazwa kozieradki. Na jej trop wpadłam szukając naturalnych sposobów na wypadające włosy.

Nasiona kozieradki są niezwykle interesujące i o ogromnym potencjale zdrowotnym. Zawierają sporo śluzów, średnio ok 30%, ponadto saponiny sterydowe, białka (bogate w cenne aminokwasy tryptofan i lizynę) flawonoidy, gorycze, kumaryny, olejki eteryczne, aminy biogenne, alkaloidy, fitosterole, fosfolipidy i inne, także witaminy : PP, beta-karoten, wit. H, C, F, B1, żelazo, wapń, potas, fosfor.
         
 Jak widać skład jest przebogaty i jestem zła na siebie, że tak późno odkryłam takie cudo.Działanie kozieradki jest bardzo szerokie i obejmuje działanie rozkurczowe, przeciwzapalnie, żółciopędne, korzystnie wpływa na wydzielanie soków żołądkowych, usprawnia wchłanianie składników odżywczych z diety, pobudza wytwarzanie krwinek czerwonych i hemoglobiny. Działa odżywczo i udowodniono jej wpływ na poprawę humoru czyli samopoczucie. Karmiące mamy docenią ją za działanie mlekopędne.
       
  To nie wszystko! kozieradka wpływa obniżająco na poziom glukozy we krwi, wpływają na wzrost tkani mięśniowej (to z pewnością docenią sportowcy!) kostnej, chrzęstnej i łącznej. Dodatkowo zwiększa syntezę glikogenu w mięśniach- więc daje tzw. power czyli więcej siły.
Związki zawarte w kozieradce wpływają na gospodarkę hormonalną organizmu. Wyciągi (wodno-alkoholowe) z kozieradki zwiększają wydolność psychiczną i fizyczną, usprawniają detoksykację organizmu. Dzięki śluzom działa osłonowo na żołądek, korzystnie przy chorobie wrzodowej.
Fitosterole i fosfolipidy wspomagają działanie antymiażdżycowe kozieradki.    
       
  Kozieradkę stosuje się też zewnętrznie, działa kojąco, przeciwświądowo, przeciwwysiękowo, przeciwzapalnie. Surowcem są nie tylko nasiona ale także młode liście, niestety nie miałam okazji próbować, można też skiełkować nasiona- mają wówczas ostry smak.

 Jeśli chodzi o nasiona to zaznaczam, że są dość twarde, ja mielę w młynku do ziaren i dorzucam do ukochanej kanapkowej pasty, można zmielone ziarna dorzucić do miodu i zjadać bez niczego, ale ja wolę przemycić je w paście. Oczywiście kozieradkę można spożywać w formie wyciągów, odwarów, alkoholowych intraktów. Znajdziemy ją też w składzie mieszanki curry.

Niestety jest mały skutek uboczny stosowania kozieradki, niektóre osoby podczas jej stosowania mogą odczuć zmieniony zapach potu a nawet moczu ( zapach proszę skojarzyć z nazwą :) ). Nie każdego dopada ta "przyjemność" ale mimo wszystko warto docenić kozieradkę.

Jeśli zainteresował Cię ten post, dołącz do mojego newslettera:
Email
Imię
Zgadzam się z polityką prywatności

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...