"Dieta 50 na 50" - recenzja książki

       Pierwszy raz mam okazję "przetestować" książkę, otrzymałam egzemplarz recenzencki, za który bardzo dziekuję. Spieszę więc z moją subiektywną opinią.

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Vivante jest nowością na polskim rynku, choć tytułowa dieta 50:50 jest zagadnieniem znanym czytelnikom amerykańskim i brytyjskim.

Jej autorka, Krista Varady uzyskała tytuł doktora w dziedzinie nauk o żywieniu, współautor, Bill Gottlieb również od lat porusza się w tematyce zdrowotnej. Autorzy jak widać, nie są żółtodziobami, ta informacja zachęciła mnie do zapoznania się z publikacją, tym bardziej, że na okładce widnieje dopisek-" jedyna dieta udowodniona naukowo".

Sama nigdy nie stosowałam żadnej diety odchudzającej i nie mam takiej potrzeby, mimo to, chciałam przyjrzeć się tej tematyce z bliska.
 Na początku autorzy przybliżają zasady diety, zwanej CDD (skrót od pierwszych liter Co Drugi Dzień) by w kolejnym rozdziale ukazać podstawy naukowe - w zasadzie wyniki badań i testów, świadczące o skuteczności tejże diety. Ten rozdział obfituje w przeróżne przypisy, których jak na tego typu publikację jest sporo.

Na czym polega dieta 50 na 50? Jest ona oparta na przeplataniu ograniczonego postu, czyli dnia diety z zwykłym dniem jedzenia, zwanym w książce dniem ucztowania. O co chodzi? Jednego dnia jemy posiłki o łącznej wartości 500 kalorii , czyli 25% powszechnie stosowanej normy (to tzw. dzień ograniczonego postu) by następnego dnia zajadać się bez ograniczeń. Tak opracowana naukowo strategia ma nam zapewnić zdrowe i skuteczne chudnięcię. Dowiedziono, że w dniu "objadania się" nie dochodzi wcale do efektu "nadrabiania strat" w kaloriach i przejadania się, osoby będące na tej diecie, w dniu ucztowania zjadają posiłki na poziomie 110% zapotrzebowania kalorycznego. W efekcie w przeciągu dwóch dni spożywa się posiłki, których wartość kaloryczna jest mniejsza o 1/3 od dotychczasowego sposobu odżywiania. (25%+110%=135%, 135% :2 dni=67,5% na każdy dzień).

         Wydaje mi się, że osoba będąca na diecie 50 na 50, ma nieco zmieniony metabolizm, organizm pracuje jakby w innym rytmie. Autorzy przedstawiają wyniki badań, świadczące o tym, że dzięki takiej diecie, następuje zdrowa utrata masy ciała, bez ubytku masy mięśniowej, dodatkowo poprawie ulega poziom cholesterolu czy też ciśnienie krwi (czynniki ryzyka dotyczące chorób serca).

        Aby wzbudzić większe zaufanie do tej diety, autorka rozprawiła się z najczęstszymi pytaniami  związanymi z tą dietą tzn. z tym, czy nadaje się ona dla ludzi mocno otyłych czy też aktywnych fizycznie, czy przynosi ona trwały efekt, jak radzić sobie z głodem w dniu ograniczonego postu i co wtedy jeść. W książce opisane są oba dni- dzień diety i ucztowania, jak i strategie które mogą wzmocnić efekt tej diety, choćby przez ćwiczenia czy tzw. program skutecznej kontynuacji diety 50:50.

        Jest też miejsce na przepisy na dzień diety, na dzień ucztowania, z wiadomych względów przepisów brak, bo króluje tu przecież samowolka. Na dzień diety trudno samemu ułożyć jadłospis tak, by nie przekraczał on 500 kalorii, choć to być może kwestia praktyki. W książce zawarte są przepisy na takie dania, już wyliczone pod względem kalorycznym. Niektore z nich nijak przystają do polskiego rynku np. potrzebna jest kanapka Warburtons Sandwich Thin, bajgiel WeightWatchers, ryż do podgrzewania w mikrofalówce i makaron rigatoni. Przeciętny Kowalski może mieć mały problem z właściwym odwzorowaniem niektórych przepisów. Fajne jest dodawanie gdzieniegdzie, tuż pod przepisem, ciekawostek zdrowotnych, mimo tego pozytywnego aspektu, uważam, że przepisy są niedopracowane, brakuje tu ręki polskiego dietetyka (nie samego tłumacza).

        Reasumując, sama książka może zachęcić do odchudzania, gdybym borykała się z problemem nadwagi, być może spróbowałabym tej strategii. Martwi mnie jedno,  (może jestem przewrażliwiona) - dzień ucztowania, w którym można jeść dosłownie wszystko. Kojarzy mi się to niezbyt dobrze, wolę się odżywiać świadomie, wiedza o prozdrowotnych właściwościach produktów żywnościowych jest przecież wspaniała. Tutaj króluje zasada : jesz co chcesz, a więc cola, chipsy, tona frytek, pączków, ociekające tłuszczem mięsiwa są ok? Brakuje mi tutaj propagowania zdrowego odżywiania, czy nie można byłoby pójść w kierunku- jedz co chcesz, byleby było zdrowe?
Swoją drogą, ciekawa jestem, jakie byłyby wyniki prób wątrobowych osoby, która co drugi dzień wciska w siebie przeróżne niekoniecznie zdrowe produkty....
Zainteresowanych publikacją odsyłam do księgarni tutaj

.