Cukinia- i moja o niej opinia

 Cukinia, czyli kabaczek (funkcjonują obie nazwy), dopiero od niedawna zagościła na stałe w mojej kuchni. Niegdyś kojarzyła mi się z tłustymi "kotletami" która jadałam tu i ówdzie. Kulinarne odkrycie "na nowo" zaczęło się od zastosowania cukinii do placków ziemniaczanych - wówczas zaczęłam szukać przepisów z zastosowaniem tego warzywa.

A cóż takiego jest w cukinii? Niektórzy twierdzą ,że wybitnie zdrowa nie jest- ale tylko w sensie ilości składników odżywczych. Przyjrzyjmy się bliżej:
- to niepozorne warzywo z rodziny dyniowatych zawiera glutanion- jest to czynnik przeciwnowotworowy- czyli taki, który może blokować działanie substancji rakotwórczych. Jak wykazują badania, cukinia zalecana jest zwłaszcza przy nowotworach żołądka.

-niektóre odmiany (żółta, pochodząca z Włoch) są źródłem kwercetyny- flawonoidu, który wykazuje różnorodne działanie w wielu chorobach, jest także substancją o działaniu przeciwwirusowym.
Warzywo to jest dość bogate w beta-karoten, zawiera witaminy z grupy B, odrobinę wit C. Znajdziemy tu  także potas, wapń, fosfor,żelazo, magnez. Jest to warzywo niskokaloryczne. Ważne jest to, że cukinia nie kumuluje metali ciężkich- możemy więc jeść ją bez obaw.

Warzywo to ma szerokie zastosowanie w sztuce kulinarnej. Cukinię możemy jeść na surowo, dusić, zapiekać, gotować, smażyć, marynować a nawet robić z niej desery czy napoje. Osobiście uwielbiam młodą cukinię. Czasem mam wrażenie, że cukinia jest niedoceniona w naszej kuchni, ale ostatnio przybywa przepisów z zastosowaniem tego warzywa. Zachęcam do wypróbowania :)