Szpinak- "ukochane" danie przedszkolaków. Niegdyś wysławiony za sporą ilość żelaza, później okazało się, że był to błąd w zapisie. Nie jest to jednak przyczynek do tego, by go nie jeść.Wręcz przeciwnie.
Podstawowe substancje odżywcze jakie są w szpinaku to kwas foliowy, chlorofil-neutralizator wolnych rodników, karotenoidy (luteina, beta-karoten, zeaksantyna), potas, wapń, żelazo, witamina K, C i B2.
Szpinak chroni przed udarem i miażdżycą, dzięki zawartości wspomnianych już karotenoidów oraz zawartości potasu.. Ich moc polega także na zwiększaniu odporności organizmu. Luteina obniża zachorowalność na raka- podobnie, jak pozostałe karotenoidy. Skład witaminowy i zawartość kwasu foliowego wpływa na lepszą przyswajalność żelaza. Szpinak ma więc działanie krwiotwórcze.
Ze względu na zawartość karotenoidów, wrażliwych na obróbkę termiczną, szpinak należy bardzo krótko blanszować czy dusić. Bardzo dobrze smakują świeże młode listki dodane do sałatki.
Nie należy go też zbytnio odgrzewać, gdyż tworzą się wówczas szkodliwe azotyny. Szpinak , mimo swoich wartości odżywczych, nie powinien zbyt często lądować na talerzu. Podobnie jak botwina zawiera azotany (pochodzące z gleby), które w organizmie są przekształcane w szkodliwe nitrozoaminy. Najmniej azotanów mają rośliny rosnące latem na świeżym powietrzu a najwięcej szklarniowe.
Liście szpinaku zawierają także szczawiany- ich zbytnia ilość w diecie może przyczynić się do powstawania kamieni nerkowych- ale bez obaw- surówka ze szpinakiem, zupa czy inne danie z tym warzywem w roli głównej, zjedzona raz na jakiś czas, służy zdrowiu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz